Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen ‘
In einde 20ste eeuw werd in Tokio een colloquium georganiseerd door de Universiteit van de Verenigde Naties en de UNESCO, met de medewerking van de Japanse regering, de Stichting van Japan en van de federatie van de Japanse UNESCO-verenigingen. Dit colloquium handelde over het thema “ Wetenschap en Cultuur : een gemeenschappelijke weg naar de toekomst “.
Tot slot werd een boodschap opgesteld met de vraag om deze op wereldvlak te verspreiden. De wetenschap die uitging van een mechanisch wereldbeeld en in de vorige eeuw haar hoogtepunt bereikte, maakte een duidelijk onderscheid tussen de onpartijdige waarnemer en het bestudeerde object.
Men geloofde in een blijvende vooruitgang, wat op zijn beurt aanleiding gaf tot een materialistische maatschappijvisie.
Hieruit ontstonden de twee tegengestelde ideologiëen: enerzijds deze van de technische ontwikkeling met een standaardizering van de samenleving, anderzijds deze van het behoud van de culturele identiteit met respect voor de diversiteit. Deze dualiteit is gebaseerd op het geloof dat “ wetenschap” en “cultuur “ onverenigbaar zijn. Deze schijnbare onverenigbaarheid komt doordat de Westerse wetenschap zich in de’ voorbije 300 jaar – slechts een tienduizendste van het bestaan van de mensheid- gedistancieerd heeft van de vroegere holistische opvatting over de natuur ( = de totaliteit van het levende is meer dan de som van de onderdelen )
Het mechanisch wereldbeeld, zonder referentie naar menselijke waarden, leidde tot materieel en technologisch welzijn maar evenzeer tot een ver doorgedreven specialisme.
In onze eeuw hebben een aantal prominente wetenschappers, zich baserende op empirisch onderzoek, de stellingen van de afgelopen 300 jaar in vraag gesteld. Deze omwenteling is het gevolg van de quantumfysica die in het universum een globaliteit ontdekte.
De Tokyo-boodschap wil een nieuw tijdperk van Verlichting inluiden waarin de universele menselijke waarden opnieuw de inspanningen van de mensheid zullen bundelen en leiden. De vrouw speelt een fundamentele rol in een maatschappij die de zorg voor de anderen centraal stelt en de individuele verantwoordelijkheid van iedere burger erkent. Deze bekommernis beperkt zich niet tot de huidige mensheid maar strekt zich uit tot de komende generaties.
Centraal in het thema van de Verlichting staat de “eenheid in verscheidenheid”. Of de ‘Unity in Diversity’
In tegenstelling tot tolerantie die tot eenheid leidt, wordt ontreddering veroorzaakt door vijandigheid ten aanzien van (etnische, religieuze, raciale e.a. ) verscheidenheid. De nieuwe holistische visie die uit de huidige wetenschappelijke kennis voorvloeit, gekoppeld aan de herwaardering van sommige traditionele waarden, zouden de basis kunnen vormen voor een duurzame vrede. De beeldende kunsten, nadien de natuurwetenschappen en de sociale wetenschapper verkondigden als eersten dat het geheel meer is dan de som van de delen en dat het zich ervan onderscheidt.
Het nieuwe “ Holisme “ stelt dat het geheel vervat zit in zijn componenten en verspreid zijn in het geheel. Dit ligt in de lijn van het Mahayana-boedhisme met zijn holistische visie over de toekomst van de mensheid verankerd in de natuur.
Een leven als een cirkel in de tijd, met onderbrekingen en een brug als verbinding naar verschillende bestemmingen. DuoMonument is…
Wij zijn allemaal verschillend toch gelijkwaardig en uniek. Een Pelgrim doorheen de tijd.
Elk meesterstuk juweel is een uniek en deelbaar. Zo herkenbaar met elk een verhaal. Het geven is evenwaardig als nemen.
