Architectuur is het vormen van ruimtes. Als er minstens twee muren zijn, dan heb je een ruimte. Aan de architect de taak om deze ruimte zo vorm te geven dat de mens zich er prettig in voelt. De kunstenaar creëert deze invulling door een antwoord te geven door zijn filosofie, zijn ambacht te tonen, een vormentaal of signatuur te brengen vertaalt in zijn kunst.
Zijn kunstintegratie en oeuvre is zeer uitgebreid, hier zijn enkele voorbeelden o.a. wanden, deuren, klinken, tafels, open haarden, …, tot gevels (bijbouw) en zelfs het hele interieurs.
Tafels en objecten.
Zelfs tafels inspireerde Raf Verjans in zijn carrière als zelfstandig vormgever en beeldhouwer nam hij midden de jaren 1965 een wending, een bevrijding in zijn vroege creativiteit. Er kwam een samenwerking tot stand tussen een aannemer en architect, dit vooral van 1965 t.e.m. begin 1975.
Tafels in al zijn vormen, zijn meer dan alleen functionele meubelstukken; ze vormen ruimtes waar mensen samenkomen, samenwerken en delen. Zijn architectonische visie weerspiegelt hij in unieke tafels, waar zijn filosofie en ambacht tot uiting komen met een eigen vormentaal en signatuur. Deze kunstzinnige creaties transformeren amabchtelijke oppervlakken in uitnodigende en comfortabele omgevingen voor menselijke interactie.
“Deurklinken: Tastbare Verbindingen, Poortwachters van Toegang. Deze kleine, maar essentiële details vormen de verbinding tussen mens en deur, waarbij ze uitnodigen, verwelkomen en afscheiden. Met elegantie en functionaliteit geven deurklinken een gevoel van controle en toegang tot nieuwe ruimtes, terwijl ze ook een subtiele expressie zijn van stijl en persoonlijkheid.”
“Toegangspoorten naar Vervullende Ruimtes”
Deuren of poorten zijn niet slechts fysieke constructies, maar vormen ook symbolische overgangen tussen ruimtes en ervaringen. Als een architectonische essentie creëren deuren de mogelijkheid om onbekende werelden te betreden. Ze belichamen de visie van de ontwerper en weerspiegelen de ambachtelijke vaardigheden. Met elke opening en sluiting worden verhalen verteld en emoties opgeroepen, waardoor de menselijke nieuwsgierigheid wordt geprikkeld.
Raf Verjans visie, de deur is de poort naar vervullende ruimtes, waarachter nieuwe avonturen en mogelijkheden wachten om ontdekt te worden.
Vakmanschap ver buiten de grenzen.
Deze kunst droeg bij tot de ontplooiing van de ambachten en de mensen in zijn omgeving. Zijn invloed reikte van Maredsous (waar hij studeerde) tot Limburg en diep in Nederland.
Steeds op zoek naar vereenvoudigde en serene vormen was het een echt vakmanschap om deze liturgische objecten te vervaardigen.
Hij viel enerzijds op door zijn exclusieve ontwerpen en anderzijds door het uniek karakter. Er werd slechts 1 exemplaar van elk object gemaakt. Hierdoor kregen deze werken een waardevollere en een grotere betekenis die zorgden voor een extra meerwaarde. Als je zijn liturgische voorwerpen bekijkt vanuit een spirituele en esthetische invalshoek, spreken deze werken voor zich vanwege de opdrachtgevers zoals bisschoppen, priesters, parochies etc… Naast de spirituele en esthetische functie van de objecten zijn deze ook gebruiksvoorwerpen.
Meestal vervaardigd uit duurzame materialen, geven ze een tijdloos karakter. Daarenboven zouden de kunstvoorwerpen een artistieke meerwaarde krijgen door de gebruikers die reeds een prominente plaats innamen in de maatschappij. Zo kregen deze een culturele en sociale status in de gemeenschap en herkenning doorheen de tijd.
Dit alles maakt dat de kunstenaar Raf Verjans waardevolle bijdragen geleverd heeft in de kerkelijke kunst en hiervoor een historische plaats verdient. In zijn vroege kunstperiode van 1955 tot ongeveer 1965 gaf hij het Religieus Kunst Erfgoed vorm.
Nu, jaren later, wordt het nog duidelijker hoe zijn creativiteit nog steeds levend en relevant is gebleven en voor de maatschappij een meerwaarde betekent.