Maredsous streefde op de eerste plaats artisanale en kerkelijke cultusobjecten na. Er was geen plaats voor grootsprakerige academie-mentaliteit en kunstenaars-pretenties. Wij werden niet opgeleid als Kunstenaars, maar als Kunstambachtelijken. (Artisan d’art)

Raf Verjans

Ambacht en religie.

In de beginjaren van Raf Verjans zijn carrière als zelfstandig edelsmid, koperdrijver en beeldhouwer concentreerde hij zich hoofdzakelijk op kerkelijke kunst en alles wat met erediensten en rituelen te maken had. Dit vooral van 1955 t.e.m. begin 1965.

Prominente voorbeelden hiervan zijn o.a. kelken, cibories, tabernakels, kandelaars, …, tot zelfs het interieur van kerken. In het tijdsbeeld van de laatste fase van de heersende hoogconjunctuur in de Kerkelijke wereld was dit vanzelfsprekend.


Het religieus erfgoed en/of de kerkelijke kunst van Raf Verjans heeft iets hedendaags. Hierin toonde hij zijn stijl en wie hij was als kunstenaar. Het geeft de tijdgeest weer waarin we toen leefden. Ook zijn beeldvormgevingen hebben een eigen karakter. Zijn ambachtelijke kunstvoorwerpen vertellen een verhaal en geven een profane en sacrale invulling.

De kelk of miskelk (calix in het Latijn) is een kelk die tot de vasa sacra (het heilig vaatwerk) van de liturgische voorwerpen behoort.

De kelk bestaat uit een kom (cuppa), een voet en daartussen een versierde knoop (nodus).

Deze werden gemaakt uit verguld of verzilverd koper. De kunstenaar maakte talloze en zeer unieke waardevolle kelken.

Bekijk hier de aantallen schetsen die leidde tot een lithurgische voorwerpen.

De ciborie is in de katholieke liturgie de kelk waarin de geconsacreerde hosties worden bewaard. Hier zie je een vormgeving van de kunstenaar Raf Verjans die de vereenvoudiging niet schuwt en de echte ambacht toont.

Vakmanschap ver buiten de grenzen.

Deze kunst droeg bij tot de ontplooiing van de ambachten en de mensen in zijn omgeving. Zijn invloed reikte van Maredsous (waar hij studeerde) tot Limburg en diep in Nederland.

Steeds op zoek naar vereenvoudigde en serene vormen was het een echt vakmanschap om deze liturgische objecten te vervaardigen.

 

 

Hij viel enerzijds op door zijn exclusieve ontwerpen en anderzijds door het uniek karakter. Er werd slechts 1 exemplaar van elk object gemaakt. Hierdoor kregen deze werken een waardevollere en een grotere betekenis die zorgden voor een extra meerwaarde. Als je zijn liturgische voorwerpen bekijkt vanuit een spirituele en esthetische invalshoek, spreken deze werken voor zich vanwege de opdrachtgevers zoals bisschoppen, priesters, parochies etc… Naast de spirituele en esthetische functie van de objecten zijn deze ook gebruiksvoorwerpen.

 

Meestal vervaardigd uit duurzame materialen, geven ze een tijdloos karakter. Daarenboven zouden de kunstvoorwerpen een artistieke meerwaarde krijgen door de gebruikers die reeds een prominente plaats innamen in de maatschappij. Zo kregen deze een culturele en sociale status in de gemeenschap en herkenning doorheen de tijd.

 

Dit alles maakt dat de kunstenaar Raf Verjans waardevolle bijdragen geleverd heeft in de kerkelijke kunst en hiervoor een historische plaats verdient. In zijn vroege kunstperiode van 1955 tot ongeveer 1965 gaf hij het Religieus Kunst Erfgoed vorm.

Nu, jaren later, wordt het nog duidelijker hoe zijn creativiteit nog steeds levend en relevant is gebleven en voor de maatschappij een meerwaarde betekent.